Η μιζέρια των αποκομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ
Στο κείμενο αυτό δεν θα κάνουμε αποτίμηση όσων συνέβησαν από το 2015 έως σήμερα στην αριστερά. Θα κρίνουμε την στάση των σημερινών κομματιών της απέναντι στην πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να θέσει ξανά υποψηφιότητα για ΠΘ και να κυβερνήσει επικεφαλής μιας πλατιά κεντροαριστερής πολιτικής συμμαχίας.
Υπάρχουν στην αριστερά εκείνοι και εκείνες που παροτρύνουν τον Τσίπρα να επιστρέψει για να "σώσει τον τόπο" από την επιδρομή της πλέον εγκληματικής πολιτικής συμμορίας που γνώρισε. Και υπάρχουν και εκτός αριστεράς αρκετοί και αρκετές (κεντροδεξιοί, κεντρώοι, κεντροαριστεροί) που υποστηρίζουν το ίδιο. Φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις όπου ως καταλληλότερος ΠΘ, είναι ήδη δεύτερος χωρίς να έχει εξαγγείλει κόμμα ή εκλογικό σχηματισμό.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι και εκείνες (στην αριστερά) που παθιασμένα αμφισβητούν ή λοιδορούν ανοιχτά πλέον τον Τσίπρα ως μεταλλαγμένο κεντρώο, πιθανό συνεργάτη επιχειρηματιών, συστημικό εκφραστή ενός δήθεν δημοκρατικού καπιταλισμού, εγγυητή μιας συστημικής συνέχειας, αλλά και λαϊκιστή, λαοπλάνο και προδότη που έκανε το Όχι Ναι κλπ κλπ.
Είναι όσ@ έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα (αριστεριστές, Βαρουφακικοί, Λαφαζανικοί, Κωνσταντοπουλικοί), πολλοί που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ επί Κασσελάκη (Τσακαλωτικοί, Σακελλαρικοί) αλλά και μεγάλο μέρος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ όπως οι Πολάκης, Παππάς, Δούρου. Κυρίως στελέχη δλδ, συνυπεύθυνα για όσα έκανε ή δεν έκανε η πρώτη αλλά και η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Κι εδώ βρίσκεται όλη η παθογένεια της σημερινής ελληνικής αριστεράς που δεν κατάφερε να ανανεωθεί σε ιδέες, επεξεργασίες, θεωρίες αλλά και πυραμιδική κομματική λειτουργία και σχέση με τα κινήματα.
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χρηματίσει επαγγελματικά στελέχη, βουλευτές στο ελληνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, πολλοί ακόμη και υπουργοί των κυβερνήσεων της αριστεράς.
Κι όμως παρέμειναν οι ίδιοι στην νοοτροπία. Πολύ θεωρητικοί και καθόλου πρακτικοί στην επίλυση προβλημάτων, υπερφιλόδοξοι γραφειοκράτες χωρίς τα απαραίτητα προσόντα για να υλοποιήσουν όσα εξαγγέλλουν, μικροεξουσιαστές με ακόλουθους, φράξιες και ομάδες μέσα στο κόμμα, εξουσιαστικοί απέναντι στα κινήματα που έβγαλαν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, καθόλου αξιοκράτες στα στελέχη που προωθούν, αυταρχικοί στους ίδιους τους συμβούλους και εργαζόμενους στα πολιτικά τους γραφεία.
Μοιράζονται τα ίδια μικροαστικά χαρακτηριστικά την ώρα που διακηρύσσουν ασυμβίβαστους αγώνες. Πριν τον Τσίπρα ήταν ευχαριστημένοι αν έμπαιναν στη Βουλή. Τώρα είναι απέναντι στον άνθρωπο που τους δίδαξε (επιτέλους) προοδευτική διακυβέρνηση και όχι βολονταρισμό και εφόδους στον γκρεμό...
Ο Αλέξης Τσίπρας καλά κάνει λοιπόν και δεν ανακατεύεται μαζί τους. Θα έκανε απλώς απόλυτα ορατή την μιζέρια τους και θα ενίσχυε εν γνώσει του μια εικόνα της κομματικής αριστεράς, απόλυτα εσωστρεφούς, σε μόνιμο εμφύλιο και αλληλοεξόντωση φραξιών. Πράγμα που εν μέρει ισχύει και τα ΜΜΕ της διαπλοκής αγωνίζονται να διογκώσουν.
Έπειτα "αριστερά" είναι αυτό που υπηρετεί τον λαό και οι φιλόδοξοι εκφραστές της οφείλουν να αποδεικνύουν με τις πράξεις τους και όχι με λόγια και προγράμματα. Και σε αυτό έχουν αποτύχει όλα τα κομμάτια της κραυγαλέα όταν έχουν κατεβάσει την απήχησή τους πλέον σε μονοψήφια ποσοστά κοντά στην κοινοβουλευτική επιβίωση (με την Νέα Αριστερά των Τσακαλώτου, Σακελλαρίδη ούτε καν).
Όταν ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και ΜεΡΑ25 που συμφωνούν σε όλα, καταφέρνουν να βρίσκουν τρόπο να υπάρχουν ξεχωριστά ως τρεις διαφορετικοί ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη και των τριών να αναλώνονται στις μεταξύ τους κόντρες, τι παρόν και μέλλον έχουν αυτά τα κόμματα; Και η οποιαδήποτε πρόσκαιρη ενότητα μέχρι κάτι να τους ξινίσει;
Αλλά το χειρότερο είναι ότι όλοι τους, είναι απορροφημένοι με το μικροκόμμα τους και την πολιτική τους ορθότητα και δεν βλέπουν καν την μεγάλη εικόνα: την ανάγκη του τόπου και των ανθρώπων του να ανασάνουν από την μαφιόζικη διακυβέρνηση, από το πλιάτσικο στον δημόσιο πλούτο και τις τσέπες τους που ανεμπόδιστα εξασκεί η ακροδεξιά στην εξουσία. Και έχουν ξεχάσει την ελληνική φύση που καταστρέφεται από την ενεργειακή λεηλασία σε βουνά, ποτάμια και θάλασσες.
Δεν κατανοούν το κατεπείγον να πέσει αυτή η κυβέρνηση και τα έκτακτα καθήκοντά τους να συμβάλλουν με τις όποιες δυνάμεις τους σε κάτι τέτοιο. Κι όταν έρχεται ο Τσίπρας να ηγηθεί σε κάτι τέτοιο, εκείνοι διυλίζουν τις προθέσεις του και καταπίνουν την πραγματικότητα Μητσοτάκη.
Συγγνώμη παλιοί μας σύντροφοι αλλά αυτό είναι τύφλωση, ανικανότητα και τραγικό λάθος. Και μάλλον θα είναι το τελευταίο σας. Ακολουθεί η εξαέρωση.
*σκίτσο του αείμνηστου Γιάννη Καλαϊτζή στις 31-07-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU